Lode Tijskens: “De glimlach van een tevreden klant”
Juwelier Tijskens bestaat dit jaar 70 jaar. Vader Guido Tijskens startte de zaak in 1952 in een piepklein winkeltje in de Opitterstraat. Zoon Lode werd al van jongs af aan betrokken in de zaak. Al op zijn 15de hielp hij mee in de winkel. Het was dan ook logisch dat hij voor opticien en juwelen- en uurwerkmaker ging studeren in Antwerpen. Vanaf zijn 20ste stapte hij mee in de zaak om op 27 jaar de optiek en juwelen zaak van vader over te kopen.
Lode staat dus al 36 jaar als zaakvoerder in zijn juwelenwinkel – de optiek werd intussen stopgezet – en is nog niet van plan om ermee te stoppen: “Nee, ik doe het nog veel te graag. De glimlach van mensen die hier een juweel of uurwerk komen kopen en het feit hoe ze glimlachen als ze iets vinden dat ze mooi vinden en dat bij hen past, zijn nog steeds voldoende motivatie om verder te doen.”
Ambachtsman
Lode is meer dan louter een doorverkoper: “Ja, de studies duurden zes jaar en behelsden technische opleidingen in het vervaardigen van juwelen en het maken en het herstellen van uurwerken en dies meer. Het maakte van mij aan ambachtsman. Dat is het grote verschil tussen mij en een aantal winkels die ook horloges, sieraden en snuisterijen verkopen. Ik ontwerp nog zelf juwelen. Ik maak vaak van oud goud dat mensen van hun ouders erfden – ringen, halskettingen, armbanden – op vraag van de klant een nieuw juweel. Of ik pas juwelen aan en maak ze bijvoorbeeld iets moderner. Ik doe ook zelf herstellingen van horloges. Bij andere winkels worden die opgestuurd naar de fabriek. Dat duurt dan meestal drie tot vier weken vooraleer de klanten hun uurwerk terugzien. Bij mij gaat dat veel sneller omdat ik het allemaal zelf doe.”
Bijscholingen
Op vlak van uurwerken is er sinds zijn studietijd wel een en ander veranderd. Al kreeg hij toen ook al opleiding in quarz- en digitale uurwerken.
“Maar de techniek staat uiteraard niet stil. Ik moet regelmatig bijscholingen volgen bij de fabrikant, of bij de Bond van Juweliers en Uurwerkmakers om bij te blijven met de nieuwste technieken. Maar dat houdt het ook boeiend. En sowieso moet ik de trends volgen. Ik ga regelmatig naar beurzen, vooral in Italië, waar ik dan twee tot drie dagen rondloop om te kijken wat er allemaal nieuw op de markt is. En dan is het kwestie van in te schatten of iets zal verkopen of niet. Als je goed inschat, is dat leuk. Maar als je mist, kost je dat een flinke som aan juwelen en uurwerken die je niet kwijt geraakt. Maar dat is het risico van het vak (lacht)”