De Wachtzaal: “Een vlotte babbel en een luisterend oor”
Wendy en Arris van de Wachtzaal zijn intussen een begrip geworden in Bree. De nieuwe uitbaters van één van de populairste cafés in Bree slaagden er in een mum van tijd in zich geliefd te maken bij een steeds groter wordende schare klanten. Niet eenvoudig voor een Kempense en een ‘Ollander.
Op zoek naar een café
Wendy is namelijk afkomstig van Overpelt en werkte voorheen bij de zorgorganisatie ADL in Overpelt waar ze actief was in de bungalows naast de MS Kliniek. Arris is een regelrechte Nederlander, maar dan van de goede kant van de Moerdijk. Hij werd geboren in Middelburg en groeide op in Zaandam en vanaf zijn achtste in Weert. De middelbare school liep hij in Neerpelt, dus in feite is hij een halve Belg.
Wendy werkte naast zorgkundige ook in de kantine van haar organisatie en kluste af en toe bij als horecahulp en dat beviel haar opperbest. In die mate zelfs dat ze zes jaar geleden begon te zoeken om een café over te nemen. Eerst in Neerpelt, vervolgens in Kaulille en toen dat telkens af sprong kreeg ze dé gouden tip van haar boekhouder: in Bree was er een café over te nemen.
Gezellig bruin café
Wendy: “Ik kende Bree niet echt. Ik kwam er enkel om schoenen te kopen bij Brusten. Maar de eerste kennismaking met de Wachtzaal viel wel honderd procent mee. Het was precies wat ik zocht: een plek waar je opnieuw een gezellig bruin café kon uitbouwen.”
En dus ging ze in juli 2018 aan de slag als nieuwe uitbaatster. Haar man Arris werkte in die tijd in een Nederlandse staalfabriek bij Tilburg. Het was de bedoeling dat hij zou blijven werken en dat Wendy het café alleen zou doen. Maar dat bleek al snel te zwaar. Het klantenbestand van de Wachtzaal groeide zienderogen en het koppel stond voor de keuze: ofwel iemand aannemen ofwel Arris fulltime inschakelen. Het werd het laatste. Op 1 december begon ook Arris vast te werken in het café. En nu hebben ze er met Cor en Ria al twee vaste halve krachten bij.
Luisterend oor
Hoe was het om als koppel uit Pelt naar Bree af te zakken? Niet teveel last gehad van het verschil tussen Kempenaars en halve Maaslanders?
Wendy: “Nee hoor, de mensen hebben mij vrij snel aanvaard. Ik probeer gewoon vriendelijk te zijn en niet naast mijn schoenen te lopen. En ik sla een babbeltje met iedereen die hier binnen komt. Vaak ben je een beetje de biechtmoeder en komen mensen hun miserie even klagen bij jou. Dan moet je er zijn met een luisterend oor. ”
En dat is wat ze graag doet: “Ik vind het fijn om met mensen te babbelen. Het is geen licht werk, zo café doen, maar ik blijf het een hobby noemen omdat ik het zo graag doe. Hoe lang nog? Dat weet ik niet. Veel hangt af van hoe gezond we blijven. Maar alleszins nog een hele tijd.”
Sinds kort kan je in de Wachtzaal voor geen geld ook genieten van een lekkere kop koffie met een stuk taart. Weer een stukje gezelligheid erbij. Wendy en Arris wensen iedereen een gelukkig nieuwjaar, een goede gezondheid en zeggen “Tot in café Wachtzaal in 2023”.